Wobbelen, wobbelen
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
21 Juli 2012 | India, Manipala
Om jullie je ogen niet uit te steken zal ik maar beginnen met het volgende: het regent hier ook.
Nadat vaderlief en Nathan me dinsdagochtend op schiphol hebben afgezet zijn er voor mijn gevoel al een aantal weken verstreken. De reis zelf duurde meer dan vierentwintig uur. Het overstappen, waar ik zo bang voor was, is gelukkig allemaal goed gegaan. In Londen heb ik zelfs nog de tijd gehad om stiekem een sigaret te roken in het invalidetoilet. Uren later kwam ik in Mumbai aan waar het nat en verschrikkelijk warm was. Tijdens de rit in de shuttlebus van het internationale naar de domestic airport heb ik de eerste sloppenwijken gezien aan de rand van het vliegveld. Eenmaal in Mangalore werd ik opgehaald door een auto van de universiteit, en toevallig hadden twee andere Nederlandse meisjes (Elleke en Shannon) dezelfde vlucht als ik genomen dus die reden ook mee. Ik dacht dat ik de tijd in de auto zou slapen, maar het uitzicht op de palmbomen en het getoeter van de auto's, brommers en riksja's hielden me wakker. Na de tassen te hebben gedropt in het hostel zijn we naar de school gelopen om ons aan te melden. Hier leerden we direct een van de erfenissen van de Britten kennen: bureaucratie. Om internet en huur te betalen kregen we twee briefjes mee. We dienden al het geld te pinnen, wat niet in een dag kon vanwege het limiet, dit vervolgens naar de bank te brengen en daarna weer terug naar school met het briefje.
Het hostel waar we wonen is heel fijn. Ze hebben alle internationale studenten in dit hostel geplaatst, en alle landgenoten op dezelfde verdieping. Ik heb een best grote kamer met airco en een ventilator en een eigen badkamer met douche en wc. De wc's hier hebben al voor menige discussies gezorgd over shithands en hoe iedereen het minidouchekopje ernaast gebruikt. Ik ben er inmiddels wel aan gewend maar een emmer en een bakje water voor de schoonmakerij is me nog een brug te ver.
Deze eerste dag hebben we aan het begin van de avond de andere Nederlanders ontmoet en zijn we eerst naar de foodcourt tegenover ons huis gegaan om te eten. Vervolgens zijn we op aanraden van twee Indische meisjes van ons hostel met de riksja naar Blue Rivers gegaan om onze overbelade breinen te temperen met alcohol. Het hostel heeft voor westerse begrippen nogal strenge regels dus we worden geacht 12 uur terug te zijn, wat nog geen problemen heeft opgebracht aangezien alle kroegen e.d. ook om half 12 sluiten. (En volgens de Indische meisjes is 's nachts naar binnen gaan en 'friends place' opschrijven als reden van te laat zijn ook genoeg)
Donderdag zjin we vroeg opgestaan om de rest van de papierzaken af te handelen. We zijn naar de campus gegaan waar ik les ga krijgen, het is heel groen met afdakjes en gebouwtjes en beren die je dingen kunnen leren.
's Middags zijn we met de bus naar het nabij gelegen stadje Udupi gegaan, naar een soort van Indische hema. Hier hebben we traditionele Indische jurkjes gekocht om naar school aan te trekken. Mannen hier lopen vooral in moderne westerse kleding. Vrouwen dragen daarnaast ook trationele kleding. Ten eerste de sari. Een enorme wikkeldoek waarbij een stuk van de zij en rug wel bloot blijft. De ander zijn schattige jurkjes met wijde broeken eronder en een achterstevoren sjaal om de schouders.
Die avond zijn we uit eten gegaan bij Big Boss, was erg lekker en niemand is aan de schijt gegaan. Hoppa. Later voor het hostel stond iedereen nog te praten omdat Stanley, de enige Nederlandse jongen, in een jongenshostel woont en dus niet mee naar binnen mag. De beveiligster voor ons huis (Elk hostel heeft een beveiliger) begon als een bezetene te fluiten op haar zwemmeesterfluitje (of voetbalcoach fluitje, wat je wil). Later legden de immer geduldige Indische meisjes uit dat dit standaard procedure is. 'S avonds voor de avondklok ingaat brengen alle jongens van Manipal hun meisjes naar huis en staan ze nog een tijd innig afscheid te nemen. De beveiligers blazen dan als debielen op hun fluitje om de jongens weg te jagen. Kun je nagaan hoe hard deze mevrouw dan floot met Stanley die temidden van zes meisjes stond. Met Shannon en Stanley ben ik toen een rondje om het hostel gelopen en vonden we de grote X op de schatkaart: nog geen honderd meter van ons huis is er een slijterij 'Jewel Rock' die tot middernacht openblijft! Dit is niet zomaar een slijter, ze verkopen ook nog een kartonnen wicky pakjes met whiskey. Handig voor mee naar school, jammer dat er geen rietje bij zit. (En de pakjes hebben het ook niet gehaald tot de eerste schooldag)
Vrijdagochtend hadden we introductie op school. Met de goedkope whiskey nog in mijn bloed heb ik drie uur lang naar toespraken moeten luisteren die uit de wobbelende hoofdjes kwamen. De introductie werd geopend met het afspelen van een cassettebandje met het schoollied van Manipal. Ik denk dat ze hier zo trots op zijn omdat het eigenlijk een boodschap is van buitenaardse wezens die onder water zongen en op triangels speelden. (Althans, zo klonk het) Het hoogtepunt van de ochtend was een twintig minuten durende toespraak, ondersteund door powerpoint, over het belang en nut van sport: to look smart. Eenmaal buiten zijn we naar de foodcourt op een andere campus gegaan. Deze leek echt heel Europees, met wit en hygienisch en steriel enzo. Dit in tegenstelling tot het hutje van mijn campus, die veel tropischer aandoet.
Met riksja' s zijn we met de hele groep naar End Point gegaan. Een stuk natuur buiten het stadje, met prachtig uitzicht op koeien en vrijende stelletjes. Die avond zijn we uit eten gegaan met Kingston. Hij is de Indische utiwisselingsstudent die vorig jaar op mijn universiteit studeerde. Na het eten zijn we naar Cocks&Mocks gegaan (Van cocktails en mocktails, met jullie zieke geesten). Dit is een soort van buitenbar. Het is de bedoeling dat je binnen drinken haalt en dan vervolgens voor de deur gaat staan en het opdrinkt, terwijl je praat over minidouchekopjes en wobbelende hoofden van Indiers.
Vanochtend was de introductie voor uitwisselingsstudenten. Dit keer gelukkig maar twee toespraken, waaronder een van een negentigjarige, zeer charismatische directielid. Maandag beginnen de lessen, ik kan jullie wel vervelen met vakken die ik ga volgen maar dat zal ik niet doen.
Ik ben inmiddels wel een beetje gewend ookal voelt het nog wel een beetje onwerkelijk. Het is erg makkelijk dat ze alle Nederlanders bij elkaar hebben gezet maar ik kom hier natuurlijk niet om alleen maar Nederlands te praten. De mensen op straat zijn erg behulpzaam als je ze wat vraagt. Het wobbelen met de hoofden als instemming begint ook te wennen. Foto's heb ik helaas nog niet omdat ik nog geen computer heb gekocht, ik zit nu in de bibliotheek van school. Supertschuss!
Nadat vaderlief en Nathan me dinsdagochtend op schiphol hebben afgezet zijn er voor mijn gevoel al een aantal weken verstreken. De reis zelf duurde meer dan vierentwintig uur. Het overstappen, waar ik zo bang voor was, is gelukkig allemaal goed gegaan. In Londen heb ik zelfs nog de tijd gehad om stiekem een sigaret te roken in het invalidetoilet. Uren later kwam ik in Mumbai aan waar het nat en verschrikkelijk warm was. Tijdens de rit in de shuttlebus van het internationale naar de domestic airport heb ik de eerste sloppenwijken gezien aan de rand van het vliegveld. Eenmaal in Mangalore werd ik opgehaald door een auto van de universiteit, en toevallig hadden twee andere Nederlandse meisjes (Elleke en Shannon) dezelfde vlucht als ik genomen dus die reden ook mee. Ik dacht dat ik de tijd in de auto zou slapen, maar het uitzicht op de palmbomen en het getoeter van de auto's, brommers en riksja's hielden me wakker. Na de tassen te hebben gedropt in het hostel zijn we naar de school gelopen om ons aan te melden. Hier leerden we direct een van de erfenissen van de Britten kennen: bureaucratie. Om internet en huur te betalen kregen we twee briefjes mee. We dienden al het geld te pinnen, wat niet in een dag kon vanwege het limiet, dit vervolgens naar de bank te brengen en daarna weer terug naar school met het briefje.
Het hostel waar we wonen is heel fijn. Ze hebben alle internationale studenten in dit hostel geplaatst, en alle landgenoten op dezelfde verdieping. Ik heb een best grote kamer met airco en een ventilator en een eigen badkamer met douche en wc. De wc's hier hebben al voor menige discussies gezorgd over shithands en hoe iedereen het minidouchekopje ernaast gebruikt. Ik ben er inmiddels wel aan gewend maar een emmer en een bakje water voor de schoonmakerij is me nog een brug te ver.
Deze eerste dag hebben we aan het begin van de avond de andere Nederlanders ontmoet en zijn we eerst naar de foodcourt tegenover ons huis gegaan om te eten. Vervolgens zijn we op aanraden van twee Indische meisjes van ons hostel met de riksja naar Blue Rivers gegaan om onze overbelade breinen te temperen met alcohol. Het hostel heeft voor westerse begrippen nogal strenge regels dus we worden geacht 12 uur terug te zijn, wat nog geen problemen heeft opgebracht aangezien alle kroegen e.d. ook om half 12 sluiten. (En volgens de Indische meisjes is 's nachts naar binnen gaan en 'friends place' opschrijven als reden van te laat zijn ook genoeg)
Donderdag zjin we vroeg opgestaan om de rest van de papierzaken af te handelen. We zijn naar de campus gegaan waar ik les ga krijgen, het is heel groen met afdakjes en gebouwtjes en beren die je dingen kunnen leren.
's Middags zijn we met de bus naar het nabij gelegen stadje Udupi gegaan, naar een soort van Indische hema. Hier hebben we traditionele Indische jurkjes gekocht om naar school aan te trekken. Mannen hier lopen vooral in moderne westerse kleding. Vrouwen dragen daarnaast ook trationele kleding. Ten eerste de sari. Een enorme wikkeldoek waarbij een stuk van de zij en rug wel bloot blijft. De ander zijn schattige jurkjes met wijde broeken eronder en een achterstevoren sjaal om de schouders.
Die avond zijn we uit eten gegaan bij Big Boss, was erg lekker en niemand is aan de schijt gegaan. Hoppa. Later voor het hostel stond iedereen nog te praten omdat Stanley, de enige Nederlandse jongen, in een jongenshostel woont en dus niet mee naar binnen mag. De beveiligster voor ons huis (Elk hostel heeft een beveiliger) begon als een bezetene te fluiten op haar zwemmeesterfluitje (of voetbalcoach fluitje, wat je wil). Later legden de immer geduldige Indische meisjes uit dat dit standaard procedure is. 'S avonds voor de avondklok ingaat brengen alle jongens van Manipal hun meisjes naar huis en staan ze nog een tijd innig afscheid te nemen. De beveiligers blazen dan als debielen op hun fluitje om de jongens weg te jagen. Kun je nagaan hoe hard deze mevrouw dan floot met Stanley die temidden van zes meisjes stond. Met Shannon en Stanley ben ik toen een rondje om het hostel gelopen en vonden we de grote X op de schatkaart: nog geen honderd meter van ons huis is er een slijterij 'Jewel Rock' die tot middernacht openblijft! Dit is niet zomaar een slijter, ze verkopen ook nog een kartonnen wicky pakjes met whiskey. Handig voor mee naar school, jammer dat er geen rietje bij zit. (En de pakjes hebben het ook niet gehaald tot de eerste schooldag)
Vrijdagochtend hadden we introductie op school. Met de goedkope whiskey nog in mijn bloed heb ik drie uur lang naar toespraken moeten luisteren die uit de wobbelende hoofdjes kwamen. De introductie werd geopend met het afspelen van een cassettebandje met het schoollied van Manipal. Ik denk dat ze hier zo trots op zijn omdat het eigenlijk een boodschap is van buitenaardse wezens die onder water zongen en op triangels speelden. (Althans, zo klonk het) Het hoogtepunt van de ochtend was een twintig minuten durende toespraak, ondersteund door powerpoint, over het belang en nut van sport: to look smart. Eenmaal buiten zijn we naar de foodcourt op een andere campus gegaan. Deze leek echt heel Europees, met wit en hygienisch en steriel enzo. Dit in tegenstelling tot het hutje van mijn campus, die veel tropischer aandoet.
Met riksja' s zijn we met de hele groep naar End Point gegaan. Een stuk natuur buiten het stadje, met prachtig uitzicht op koeien en vrijende stelletjes. Die avond zijn we uit eten gegaan met Kingston. Hij is de Indische utiwisselingsstudent die vorig jaar op mijn universiteit studeerde. Na het eten zijn we naar Cocks&Mocks gegaan (Van cocktails en mocktails, met jullie zieke geesten). Dit is een soort van buitenbar. Het is de bedoeling dat je binnen drinken haalt en dan vervolgens voor de deur gaat staan en het opdrinkt, terwijl je praat over minidouchekopjes en wobbelende hoofden van Indiers.
Vanochtend was de introductie voor uitwisselingsstudenten. Dit keer gelukkig maar twee toespraken, waaronder een van een negentigjarige, zeer charismatische directielid. Maandag beginnen de lessen, ik kan jullie wel vervelen met vakken die ik ga volgen maar dat zal ik niet doen.
Ik ben inmiddels wel een beetje gewend ookal voelt het nog wel een beetje onwerkelijk. Het is erg makkelijk dat ze alle Nederlanders bij elkaar hebben gezet maar ik kom hier natuurlijk niet om alleen maar Nederlands te praten. De mensen op straat zijn erg behulpzaam als je ze wat vraagt. Het wobbelen met de hoofden als instemming begint ook te wennen. Foto's heb ik helaas nog niet omdat ik nog geen computer heb gekocht, ik zit nu in de bibliotheek van school. Supertschuss!
-
21 Juli 2012 - 13:59
Jochem:
hihi, cocks&mocks.. -
22 Juli 2012 - 19:13
Anika:
Haha ik dacht dat ze wobbelen alleen in bollywood films deden :P -
22 Juli 2012 - 23:44
Roos Klaver:
Saskiaaaa!
Nice verhaal!! Ik was helemaal vergeten dat jij al begonnen bent.. Maar goed dat we nog reismaatjes zijn :) Supertof hoor, wel jammer dat ik deze reis geen pastiche met je kan drinken of handstanden kan doen! Laat snel weer wat horen en geniet ervan!
Liefs, xxx Roos -
25 Juli 2012 - 09:10
Erik Vlasblom:
Toen ik zag dat ik een e-mail van jou had met de titel wobbelenx2 dacht ik `wow, die is binnen 1 week al op een techno-krakers feest beland`, maar je bedoelde er iets heel anders mee, haha! Ik kan me er alleen nog niet veel bij voorstellen, wobbelende hoofden. Die Indiaase die ik ken doet het in ieder geval niet, geloof ik. Enfin, veel plezier Sas! Ik ga weer van de zomer genieten, want hier in Tokyo is het warm en regent het niet ;-). -
26 Juli 2012 - 10:44
Essi:
Haaaaa ouwe globe trottert :-)
Wat er ook gebeurt: altijd blijven wobbellen!
Leuk om je verslag te lezen, want ik verveel me te pletter. Heb van de week een zonnesteek opgelopen (+- 40c koorts pas na 3 kwartier onder de douche weer 37) , en mag dus niet in de zon (zou je net zien, hebben we nu wel mooi weer), en mag me niet inspannen of opwinden, want dan slaat me hart op hol, en ik mag niet zweten.
Maar wat ik natuurlijk echt wil weten: hoeveel soorten apen heb je al gezien;-):-P????
Ben wel nieuwschierig naar je indojurk haha.
Inderdaad wel fijn dat je met nog wat nederlanders ben, toch wel fijn om soms lekker simpel te kunnen communiceren lijkt me....
Goed om te horen dat het allemaal goed gaat,
Groetjes Essi -
27 Juli 2012 - 07:51
Saskia:
Hey Erik! Wanneer gaan we een keer skypen? Ik weet niet hoeveel tijdsverschil er is met Japan maar in India is het 3,5 uur later dan in Nederland. Ik denk eigenlijk dat het nog wel lekker is dat het nog geen zomerseizoen is hier, want het is nu al 30 graden (maar dan bewolkt)
Essi! Hoe krijg je het nou voor elkaar om niet te zweten als het in Nederland zo warm is? Je was zeker aan het werk toen je die zonnesteek opliep? Beterschap in ieder geval. Ik heb een apensoort gezien. De eerste dag dat ik aankwam liepen er 5 voor mn hostel, en een babyaap. Wij dachten dat we die elke dag wel zouden zien, maar daarna hoorden we dat die apen bijna nooit de stad in komen. En ik heb al 2 keer een olifant gezien, en grote vogels, en veel vlinders en kakkerlakken. Maar die laatste hoeven niet zo van mij. -
27 Juli 2012 - 10:22
Marina:
lieve Sass, goed verhaal !
mij mag je wel vervelen met vakken die je gaat volgen of over wobbellessen,
ik ben erg nieuwsgierig naar je / het leven daar.
""beren die je dingen kunnen leren."" intrigeert me vooral zeer.
zelf lig ik met hoge koorts in bed; kou gevat tijden de mooiste warmste periode in de nederlandse weergeschiedenis.
airco in het verpleegtehuis waar m'n vader is zorgde voor minstens vijftien graden verschil.
kwartier lopen shaken daar, en nu ziek.
verder goed. geniet met volle teugen lieve meid -
27 Juli 2012 - 12:27
Essi:
Ha meis!!
Idd tijdens me werk, ff vlinders en sprinkhanen vangen. Niet zweten valt niet mee, mag dan ook niks zo ongeveer... Ze zeiden een week, maar ik ga dus echt niet heel t weekend niks doen, als ik hoofdpijn krijg ga ik wel naar huis ofzo.
Ja, ik d8 ook dat ze in de steden zelfs apen-overlast hadden, maar ligt misschien ook aan de ligging van de stad ofzo. Kakkerlakken zijn inderdaad stukken minder aaibaar om de een of andere reden... Maar olifanten, das wel heel cool hoor, wilde of tamme??? Want die zouden ook wel niet overal doir de stad rennen.....
Hoeveel tijdsverschil is er nou??? anders kunnen we misschien ook skypen. snachtsofzoo hahaha
Groetjes xxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
