Mysore

Vorig weekend ben ik in Manipal gebleven. De zaterdagavond hadden we een feestje, waardoor ik zondag ochtend een beetje brak wakker werd. Mijn huisgenoten vroegen of ik mee wilden een weeshuis bezichtigen, nou dat wilde ik wel. Eenmaal bij de bus aangekomen bleek dat we niet alleen maar gingen bezichtigen, maar dat we ook nog spelletjes met de kinderen moesten doen, want we gingen met een studentenorganisatie mee. Spelletjes? Kinderen!? Op een brakke zondagochtend? Dat was niet helemaal wat ik me had voorgesteld. Het weeshuis was een uur rijden met de bus, en de gemeenschappelijke ruimte zag er vrij goed uit. De kinderen waren ook helemaal niet de leproosachtige magere wezens als ze je doen geloven in het westen, ze zagen er gezond en vrolijk uit. Na een half uur krampachtig mee te hebben gedaan met gilspelletjes, zijn Stenley en ik er tussenuit geknepen op zoek naar water. In het wegdorp was gelukkig een winkel open waar ze een vreemd, maar wel dorstlessend, soort cola verkochten. Eenmaal terug waren we precies op tijd voor het hoogtepunt; een aantal meisjes zongen liedjes terwijl ze een ingestudeerd dansje met stokjes deden. Erg leuk!
Omdat iedereen denkt dat ik hier alleen maar vakantie vier zal ik ook beschrijven wat ik op school doe, al had ik het hiervoor uit mijn blog gelaten omdat het me niet zo interessant leek. Ik volg vijf vakken, die allemaal voor vier lesuren per week staan. Nu kom ik nooit aan de twintig uur per week omdat ik de helft van de tijd aankom op school en te horen krijg dat de les niet doorgaat. Vorige week had ik gelukkig geen toetsen, maar deze week heb ik 2 toetsen en moet ik 2 werktukken inleveren. Het is allemaal niet zo zwaar als op Erasmus. Toen ik voor mijn vorige geschiedenistoets extra informatie op wilde zoeken op Wikipedia, kwam ik er achter dat alle informatie die ik van de lerares had gekregen al van Wikipedia kwam. Ook voor de meeste werkstukken kan ik gewoon Wikipedia gebruiken aangezien ze geen plagiaatscan hebben, andere studenten raadden het me zelfs aan. Voor een universiteit is het allemaal erg schools. Studenten maken hun huiswerk nooit, schreeuwen door de klas en juichen als een les niet doorgaat.
Dit weekend ben ik met twee geneeskunde studente’s naar Mysore gegaan. De eerste dag zijn we naar de overheids zijde fabriek geweest, omdat in de reisgids stond dat daar goedkope zijde was. Het winkeltje was erg klein, maar de fabriek was des te leuker! In elke ruimte stonden zware metalen machines die precies leken op de plaatjes over de Industriele Revolutie uit mijn geschiedenisboeken. Bij elke machine was wel een enthousiaste arbeider die trots vertelde over waar de machine voor diende, en dat de machine echt made in Japan was. Marx had een vreugdedansje gedaan!
Na de zijdefabriek hebben we de poeder en kruiden markt bezocht (Ik ben de naam dus kwijt) We hadden hier erg mooie orientaalse foto’s kunnen maken als het niet was gaan regenen. (Ik hoop dat ik toch snel mijn paraplu permanent voor een zonnebril in kan ruilen.) Om de laatste tijd voor het diner te doden zijn we naar het Indira Gandhi huppeldepup museum geweest, waar ze rurale kunstexposities hebben, nu maskers.
We zijn met mijn huisgenoot en Sandra, die ook in Mysore waren, uit eten geweest op het dakterras van het Parklane hotel, waar ze gescheiden rookruimtes hebben voor mannen en vrouwen. Die avond zijn we naar de Pelican Pub geweest, maar Sandra en Thibaud hadden van een club gehoord, en de pelikanenpub was toch niet erg interessant. De club, Fluid genaamd, had een briefje op de deur dat het streng verboden was om te dansen. Eenmaal binnen bleek het ook niet mogelijk; er stond geen muziek aan. Wel holde er een vrolijke peuter rond. De eigenaar zei dat het verboden was te dansen omdat de muziek installatie kapot was, ja vast.. En zoals goed gebruik in Karnataka sloot de club om 11 uur.
De ochtend daarna zijn we na het uitchecken naar een tempel op een heuvel buiten de stad geweest. Als je houdt van in de rij staan is dit echt een aanrader. Na wel meer dan een uur deze fantastische wachtactiviteit te hebben mogen meemaken zijn we de duizend traptreden van de heuvel afgedaald, wat er voor heeft gezorg dat ik die avond in de bus sliep als een roos. Daarna zijn we naar de grootste trekpleister van Mysore geriksjaat: het paleis. En met reden! Ik heb ontzettend genoten van de kitscherige opsmuk. Maar de trouwzaal in het midden behoort wel tot een van de mooiste kamers die ik ooit gezien heb. Elk stukje van de kamer was afgewerkt. Muurschilderijen lieten het leger van Mysore uit de jaren 20 zien, maar ook de bevolking, de huizen en de auto’s. Op de vloer en de muur zaten mosaiek tegels, en de koepel steunde op blauwe metalen pilaren, die uitkwamen in een glas en loodraam met een pauwenveer motief. (De pilaren en het glas en lood was stiekem in Glasgow gemaakt en niet in India) De deuren waren van gesneden teakhout, en elk stukje wat over was bestond uit beeldgehouwen steen. Na het paleis hadden we nog tijd over voor de dierentuin. Eigenlijk verwachte ik mooie kooien en zielige dieren, maar het waren grote groene verblijven met allemaal dieren die in India voorkomen. Na de dierentuin brak mijn slipper 2 meter voor een slipperkraampje, een geluk bij een ongeluk. Ondertussen was het al avond en dan wordt ‘s weekends het paleis verlicht met miljarden gloeilampen, wat op mij erg Eurodisney overkwam. Er liep ook nog een optochtje met olfianten, kamelen en koeien. Er werd een altaar gedragen dat verlicht werd met behulp van een accu, die ook op een mooi plateautje werd rondgedragen. Na het eten op een ander dakterras hebben we nog heel even een zijdewinkel bezocht om sjaals in te slaan. Want ja, met het Indische klimaat kun je natuurlijk geen sjaals genoeg hebben! That’s all folks!